BIJ HET EINDE VAN EEN BUITENGEWOON UNIEK LIED
‘Aan elk einde komt een lied’. Onder deze hoopvolle briefhoofding vernamen wij het overlijden van Agnès Van Emelen (1948-2022), doctor in de Germaanse filologie, taaldeskundige en bovenal voorzitster van onze vzw Het zoekend hert ° The searching deer.
Agnès Van Emelen was een essentieel teamlid en mede-coördinator van ons filosofiehuis, een stevige steunpilaar ook. Het overlijden van deze geestesgenote en allerbeste vriendin raakt ons diep. Als buitengewoon verstandige en bekwame vrouw was zij een altijd betrouwbare bron en toeverlaat. Filosofisch, ethisch en ook politiek had zij het hart op de juiste plaats: principieel voorstander van eerlijkheid, gerechtigheid, solidariteit, dus ook van een waarheidszoeken in het kleine en het grote.
Uitdagingen en inspanningen waren Agnès nooit te veel. Zo verzorgde zij jarenlang de intake en aanwezigheidslijsten voor al onze activiteiten. Als verslaggeefster en eindredactrice creëerde zij mee de groeiende reputatie van ons trimestrieel tijdschrift. Ook lag zij mee aan de oorsprong en uitwerking van de bekroonde essayreeks ‘De Nieuwjaarslezingen’ – met literair-filosofische auteurs zoals Bernard Dewulf, Yves Petry, Anne Provoost, Oscar van den Boogaard, Elvis Peeters en Bart Moeyaert.
Wanneer Agnès ooit twijfels had over bepaalde van onze projecten of de uitwerking ervan, uitte zij haar bedenkingen altijd positief-opbouwend, mee zoekend naar betere opties of oplossingen. Fundamenteel was zij afkerig van al te populaire en populistische tendenties, zeker in literatuur en filosofie, want het streven naar kwaliteit en correctheid stond bij haar altijd voorop. Mede hierdoor kon ons filosofiehuis een gedegen reputatie opbouwen zonder in elitarisme te vervallen. Zo konden wij op onze talrijke ‘godverloren zondagen’ aan de Koninklijkelaan gaandeweg de eervolste denkers, onderzoekers en auteurs aan een waarlijk geïnteresseerd publiek presenteren. Wezenlijk was onder meer de speciale reeks ‘De spoorzoekers’, een creatieve ode aan Agnès’ echtgenoot, de even zachtzinnige Kamiel Vanhole, met bewuste verwijzing naar de titel van zijn allerlaatste boek.
Nadat Agnès door ernstige gezondheidsproblemen zwaar gehinderd werd, bleef zij toch als raadgeefster actief. Haar oprechte interesses en genegen ondersteuning in moeilijke fasen hielpen telkens opnieuw onze moed herop te bouwen en onze werklust te versterken. Voor de belangrijkste publicaties betrachtte zij zelfs nog telkens haar deel van de eindredactie te verrichten, zoals die voor onze essayboekjes in het kader van Unesco’s World Philosophy Day. Geloof ons maar als wij hier beklemtonen dat zij ook in die hachelijke dagen nog verbeteringen aanbracht die even doordacht als uniek en verfijnd waren.
Van zo’n ‘compagnon de route’ kan je normaal alleen maar dromen. Wij genoten evenwel heel reëel van het unieke geluk zo’n excellente taalvirtuoos, intellectuele gids en toch altijd heel bescheiden vrouw van nabij te mogen beleven. Het maakt de droefheid na haar verscheiden des te intenser. Gelukkig zet het uitzonderlijke voorbeeld van Agnès ertoe aan zo’n innig verdriet toch weer om te zetten in goede boodschappen, zoals ook deze. Want aan elk einde moet een lied komen, telkens weer. Zeker voor mensen die het zozeer waard zijn als Agnès Van Emelen.
Eddy Strauven, mede namens Christel Kersemans en Sanne Huysmans.
—
Agnès Van Emelen werd geboren in Blanden op 13 december 1948. Met haar ouders, zus Lisette en broer François groeide zij op in hartje Brussel als jongste van het gezin. Met haar man en twee dochters, Eva en Anna, leefde zij in haar geliefde Kessel-Lo. Na een loopbaan in het hoger onderwijs en een creatief bestaan, overleed zij in het Heilig Hartziekenhuis in Leuven, op 26 maart 2022. Na de afscheidsplechtigheid op vrijdag 1 april 2022 wordt Agnès te ruste gelegd op de begraafplaats Diestseveld in Kessel-Lo.
