REFLECTIES IN TIJDEN VAN CORONA
Stap na stap nieuwe moed creëren
Hoe staat het intussen met Het zoekend hert en met zijn grondvesters en sterkhouders? Het is een vraag die in allerlei gedaanten terugkeert in mails, telefoontjes en andere toenaderingen van vaste bezoekers en supporters van ons filosofiehuis. Zoals in een eerdere bijdrage al gesteld, proberen wij stap voor stap antwoorden te formuleren, om inzicht te verwerven en nieuwe moed te vinden. Hier alweer een volgende stap in het denken en overwegen.
Laat ons meteen duidelijk zijn. Vooruitzichten op een heropening van ons filosofiehuis voor een publiek zijn er nog niet. Ons zoekend hert blijft in quarantaine, letterlijk en figuurlijk. Minstens nog een paar maanden zal het duren vooraleer in ons pand opnieuw groepsbijeenkomsten mogelijk worden. De intimiteit die naast een geestelijk streven ook een ruimtelijk kenmerk van ons werkhuis is, mag dan ideaal zijn voor wisselwerkingen tussen denkende enkelingen, in tijden van corona bedreigt een effectieve toenadering ten zeerste het welzijn van de genodigden. Omgezet naar de realiteit, die vandaag bijzonder nuchter wordt begrepen: in deze tijden kunnen we moeilijk met 40 tot 50 bezoekers, schouder aan schouder, in een intieme omgeving samenscholen zonder erge verwikkelingen te riskeren.
NAAR NIEUWE EN AANGEPASTE LEVENSSTIJLEN?
Maar moet die onprettige inperking, hoe frustrerend ook, tot een absoluut pessimisme leiden? Geenszins! Want natuurlijk zijn er digitale mogelijkheden en ook misschien fijne alternatieven om op termijn veilige live-ontmoetingen te kunnen garanderen. Buitendien zijn er interessante schaduwzijden aan de heersende crisis. Misschien is dit wel een noodzakelijke overgangsfase van waaruit we gedwongen worden ons te oriënteren naar een sociale en ecologische omschakeling. In elk geval wordt het filosofische reflecteren belangrijker of zelfs essentiëler dan ooit. Onze gedwongen quarantainebeleving lijkt alvast een geschikte omstandigheid om indringend in het eigen hert te kijken en ons te bezinnen over toekomstige wegen en een aangepaste, meer gepermitteerde levenshouding. De luwte en de afzondering maken het individuele denken bovendien scherper, want in meerdere opzichten urgenter. In de ongewone verstilling van vandaag lijken innerlijke en uiterlijke stemmen ook meer impact te hebben en kan een ongebonden herdenken of tegendenken extra ruimte krijgen. Misschien moeten we die inspirerende tussen-tijd doelgericht benutten? Om letterlijk tijd te winnen en bijtijds nieuwe inzichten te ontvouwen, die vervolgens kunnen worden geïmplementeerd of in daden omgezet. “Reculer pour mieux sauter”, naar het oude adagium van Michel de Montaigne, die zich eveneens in zijn toren verplicht zag de nodige denktijd te nemen.
NAAR EEN NIEUWE OOGST?
Virtueel blijft ons filosofiehuis alleszins toegankelijk. Mails en brieven met bedenkingen zijn heel welkom, ook al kunnen we er niet altijd stante pede of sluitend op antwoorden. Prikkels die ons samen wijzer maken of die tenminste uw betrokkenheid onderstrepen, kunnen heel constructief werken, want niet alleen troostend maar ook inspirerend en praktisch-helpend. We stellen er ons alleszins ten zeerste voor open. Kom dus maar uit uw kot, beste lezer en lichtbrenger! Misschien realiseert u zo wel mee de heropstanding van Het zoekend hert en draagt u bij aan een mini-revolte die nieuwe en ruimere perspectieven kan bieden. Laten we samen hopen dat uit een bijna versmachtende inkeer een vruchtbaar tijdperk kan aanbreken met ook een wonderbaarlijke nieuwe oogst.
Eddy Strauven, gastheer en coördinator,
in communicatie met Walter Van Dam, kritisch humanist en inspirator
LEEST U GRAAG OOK DE VORIGE REFLECTIE? Zie: HET HERT IN QUARANTAINE – 1
