‘Think 2016 was bad ? Well, 2017 will almost surely be worse.’ Zo luidde de bijna macabare voorspelling van het Amerikaanse magazine Rolling Stone bij het begin van het nieuwe jaar. In deze tijden van Trump, post-truth en angst voor terrorisme groeien de verwarring en het pessimisme met de dag. Als filosofiehuis wil Het zoekend hert daarom boeiende en geëngageerde mensen verenigen, om samen nauwgezet te overwegen in welke mate we toch hoop mogen koesteren, ondanks alles. Op zondag 15 januari 2017 van 15.00 tot 17.30 uur brengen 10 sprekers een betrokken betoog. De jonge filosoof, auteur en journalist Thomas Decreus opent met een korte lezing over Het principe van de hoop bij Ernst Bloch (1885-1977). Daarna komen deze sprekers en thema’s aan bod: Greg Houwer: Is de mens tot hoop gedoemd? – Dimitri Goossens: Hopen op zotheid in tijden van angst – Hubert Serries: De aarzeling van een geëngageerde middenvelder – Ine Pisters: Alle hoop laten varen, en vervangen door vertrouwen – Veerle Pasmans: De weg van de hoop als gerichtheid van geest en hart – Alma De Walsche: Hoop als een internationale kruisbestuiving – Raïssa Wauters: Poëzie, tussen gedrevenheid en bezorgdheid – Dries Bongaerts: De meerwaarde van muziek, tussen rillen en Dylan – Walter Van Dam: Liefste jongere. Een brief over hoop als levensgevoel. Het ‘laatste’ woord is dan, Bij wijze van synthese, aan Sanne Huysmans.